زنان علیه زنان

همیشه قاعده بر این بوده که مردان ناقض حقوق زنان معرفی می شوند اما، اگر ابتدایی ترین موارد نقض حقوق "زن" را بررسی کنیم، به واقعیت های تلخی می رسیم.

واقعیت تلخ این است که بیشتر از اینکه مرد بر علیه زن رفتاری کرده باشد این زنان بوده اند که علیه همجنسان خود بوده اند.زن ها قبول می کنند در نقش هوو ی یک زن دیگر (موقت یا دایم) قرار بگیرند.با علم به اینکه چه زجر روحی و روانی به همجنس خود وارد می کنند.ما زن ها به هم رحم نمی کنیم.

زنی را می شناسم که با و جود دانستن اینکه مرد متاهل و بچه دار است، به عقد مرد در آمده.بدون آنکه جبری در کار باشد.براحتی می گوید عاشق مرد شده.و من به او نگاه میکنم.به خطوط چهره اش.به چشمهایش.به خنده هایش.ظاهرش مانند همه زن هاست.مانند همه ما.یا زنی که متاهل است و با مرد متاهل دیگری رابطه دوستی دارد.هر دو از همسران خود دلزده، اما به دلایل مختلف نمی توانند از همسر خود جدا شوند.چند بار سوال به سر زبانم آمده تا بپرسم تا بحال،"زن" به احساس همسر مرد درباره خودش فکر کرده؟

زنانی از نسل خودم می شناسم که یک ربات تمام عیار است.پختن.شستن.سرویس جن/سی دادن.و دیگر هیچ.هیچ رای و عقیده ای از خود در مقابل همسرش ندارد.می بیند رفتار وقیح شوهرش با دیگر زنان را ولی از ترس بی سرپناه شدن حرفی نمی زند.مانند یک امر بدیهی می داند انجام این کار ها را و دلخوش به یک دست سرویس طلا.

نویسنده: لیلا جعفری

منبع وبلاگ خرمالوی سیاه 

نه به خشونت

بیش از 66 درصد از زنان ایرانی در طول زندگی خود خشونت خانگی را تجربه می‌کنند، این در حالی است که کمتر از 35 درصد این خشونت‌ها گزارش می‌شود.

اول از همه برای خودمون احترام قائل شیم

نمیدونم قرار چقدر طول بکشه که فرهنگ بعضی چیزا جا بیفته! 

مثلاً وقتی یکی سرش توو گوشی خودشه و به هر کاری که مشغوله تا لوزالمعده مون شیرجه نزنیم توو گوشی طرف! 

چندبار خواستم برگردم بهش بگم چرا خودتو عذاب میدی بیا تو بگیر دستت که راحت شی گردن دردم نگیری! ولی جلوی خودم رو گرفتم... 

عاقا جان برا حریم خصوصی بقیه احترام قائل باشیم ،قبل از اون برای شعور خودمون احترام قائل شیم... 

ساعت به وقت اینجا...

یه ماگ نسکافه و یه برش کیک خونگی و کلی فکر که توو سرت وول میخوره... 

محبت ممنوع!

پدرها و مادرها مقابل فرزندانشان

همدیگر را نوازش نمی کنند و در آغوش 

نمی کشند و اینکار را مقابل کودک زشت

می دانند...

اما هنگام مشاجره رعایت فرزند را نمی کنند

و مقابل او با هم مشاجره می کنند.

و فرزند چه بسا از داد و بیداد آنها به گریه می افتد.

خوب حالا کودکان از کجا مهرورزی بیاموزند؟

نوازش و مهرورزی 

ممنوع است. 

در مدرسه ممنوع است. 

در خانواده ممنوع است...

پس ذهن کودک بیشتر از مهرورزی،

خشونت را می آموزد.

جان لنون چه زیبا گفته :در جهانی زندگی

می‌کنیم که باید پنهانی هم را در اغوش بگیریم ، 

در حالی‌ که در روز روشن خشونت را

تمرین می‌کنیم.

بوی بهار :)

دیدی خونه تکونی میکنی تا چند روز بوی وایتکس و پودرای مختلفی که واسه تمیزکاری قاطی کردی و یه محلول معجزه اسا بوجود اوردی تو خونه میپیچه؟

شاید هر موقع دیگه بود اون بو حالت رو به هم میزد!

ولی اینروزا این بو خیلی خوشاینده...

هوا هم که بهاری شده پنجره هارو باز میکنی یه نسیمی میاد این بو هی جا به جا میشه.

میخوام اینو بگم که کاش میشد تو دل ادم هم از این کنش و واکنش ها اتفاق می افتاد!

مثلا یه محلولی درست میکردی دلت رو باهاش تمیز میکردی.

یه سری خاطره یه سری حرفا یه سری ادما رو میشست و میبرد!

بعد این بو هی تو دلت میپیچید و میپیچید!

توام هی کیف میکردی و میکردی!

یاسمن_طهوری

هشت مارس را بشناسیم

در مورد هشت مارس یا روز جهانی زن، پرسشی که ذهن هر شنونده را درگیر می کند این است که در این روز چه اتفاقی افتاده؟ زادروز یا سالگرد درگذشت چه کسی است؟ خلاف تصور عام، هشت مارس زادروز شخص حقیقی ای نیست، این روز اولین نهال جنبش های اجتماعی آزادی بخش زنان در غرب است.

جنبش های اجتماعی زنان، حرکتی از سوی زنان بود برای احقاق حقوق از دست رفته شان به دست حکومت، سیاست، و تمام مظاهری که به هر شکلی ممکن بود زن را به زیر دست تبدیل کند.

پیدایش این جنبش به اواخر قرن نوزدهم، باز می گردد. آنجا که انقلاب صنعتی رخ داده بود و کار مردان از کار زنان جدا شده بود و زنانی که تا دیروز دوشادوش مردان کار می کردند مجبور بودند در خانه بمانند. این به همراه ظلمی که به زنان کارگر که به جهت بالا بودن هزینه ها نمی توانستند در خانه بمانند و از طرفی حقوقشان توسط صاحب کارهایشان نادیده گرفته می شد و چندین عامل دیگر، باعث ایجاد موج های اعتراضی در غرب شد. در هشت مارس سال ۱۸۵۷، زنان کارگر کارگاه های پارچه بافی و لباس دوزی در نیویورک به خیابان ها ریختند و خواهان افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط نامناسب کار شدند؛ اما این تظاهرات با حمله پلیس به هم خورد.

سال ۱۹۰۷، دوره ای که مبارزات زنان برای تامین حقوق سیاسی و اجتماعی اوج گرفته بود، به مناسبت پنجاهمین سالگشت تظاهرات نیویورک در هشت مارس، زنان دست به تظاهرات زدند.

ایده انتخاب روزی از سال به عنوان «روز زن» اولین بار در جریان مبارزه زنان نیویورک با شعار «حق رای برای زنان» مطرح شد و دو هزار زن تظاهر کننده پیشنهاد کردند که هر سال در یکشنبه آخر فوریه، یک تظاهرات سراسری در آمریکا به مناسبت «روز زن» برگزار شود.

سال ۱۹۱۰ «دومین کنفرانس زنان سوسیالیست» به مسئله تعیین روز بین المللی زن پرداخت. زنان سوسیالیست آلمان، روز ۱۹ مارس را پیشنهاد کردند. مناسبت این روز، مبارزات انقلابی در سال ۱۸۴۸ علیه رژیم پادشاهی پروس بود که به عقب نشینی لفظی حکومت از جمله در مورد مطالبات زنان انجامید. این کنفرانس، تاریخ برگزاری نخستین مراسم روز زن را ۱۹ مارس ۱۹۱۱ تعیین کرد و تصمیم گیری قطعی به بعد موکول شد.

پس از انتشار قطعنامه کنفرانس در مورد تعیین «روز جهانی زن»، انترناسیونال دوم از این تصمیم حمایت کرد و نخستین تشکیلاتی بود که این روز را به رسمیت شناخت.

سال ۱۹۱۳ دبیرخانه بین المللی زنان، هشت مارس را با خاطره مبارزه زنان کارگر آمریکا، به عنوان «روز جهانی زن» انتخاب کرد. در همان سال، زنان روسیه تزاری و سراسر اروپا، مراسم ۸ مارس را با تظاهرات و میتینگ برگزار کردند.

سال ۱۹۱۴ جنگ جهانی اول درگرفت. در اروپا که مرکز جنگ بود، زنان انقلابی کوشیدند تظاهرات هشت مارس ۱۹۱۵ و ۱۹۱۶ را تحت شعار مرکزی «علیه جنگ امپریالیستی» برگزار کنند. در کشور های درگیر جنگ، طبقات مختلف به موافقان و مخالفان جنگ تقسیم شده بودند و انشعاب در صفوف جنبش زنان، مانع از برگزاری سراسری و گسترده روز جهانی زن شد.

سال ۱۹۱۷ تظاهرات زنان کارگر در پتروگراد علیه گرسنگی و جنگ و تزاریسم، بانگ آغازین انقلاب روسیه بود. کارگران شهر در پشتیبانی از این تظاهرات، اعلام اعتصاب عمومی کردند و هشت مارس ۱۹۱۷ به یک روز فراموش نشدنی تاریخ انقلاب روسیه تبدیل شد.

سال ۱۹۲۱ «کنفرانس زنان انترناسیونال سوم کمونیستی» هشت مارس را به عنوان «روز جهانی زن» به تصویب رساند و زنان دنیا را به گسترش مبارزه برای تحقق خواسته هایشان فرا خواند.

اواسط دهه ۱۹۳۰، دنیا سوی جنگ جهانی جدید روان شد. برگزاری تظاهرات «روز جهانی زن» در کشورهایی که تحت سلطه فاشیسم بودند، غیر قانونی اعلام شد. برخلاف این ممنوعیت، هشت مارس ۱۹۳۶، زنان در برلین تظاهرات کردند. همان روز، اسپانیای فاشیست شاهد تظاهراتی در مادرید بود. ۳۰ هزار زن کمونیست و جمهوری خواه، شعار «آزادی و صلح» سر دادند.

در پی جنگ جهانی دوم، انقلاب ها و جنبش های رهایی بخش در چین درگرفت. چین با شمار عظیم زنان و مردانش در زمانی کوتاه گام های بزرگی در جهت رهایی زنان برداشت.

دهه ۱۹۶۰ جنبش ها در کشورهای آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین بپا خاسته بود. در کشورهای سرمایه داری پیشرفته جنبش رهایی زنان همراه با مبارزات انقلابی و ترفیق خواهانه گسترش یافت.

در آمریکا و اروپا، زنان علیه سنن و قیود و قوانین مردسالارانه و احکام اسارت بار کلیسایی بپا خاستند و موضوعاتی نظیر حق طلاق، حق سقط جنین، تامین شغلی، منع آزار جنسی، مخالفت با هرزه نگاری و کاهش ساعات کار مطرح شد. در تظاهرات هشت مارس ۱۹۶۹ زنان در دانشگاه برکلی گرد آمدند و علیه جنگ در ویتنام تظاهرات کردند.

سرانجام سال ۱۹۷۵ سازمان ملل هشتم مارس را به عنوان «روز جهانی زن» به رسمیت شناخت و پس از دو سال یونسکو.

زهرا_باقری / کارشناس مطالعات زنان