:)

مرسی بابت پیامتون:)

لپ لپ برادرمه.

:)

خب یکی از دوستای کشور دانشجوییم داره ازدواج میکنه، چند روز قبل مراسم نامزدیش بود ، امروز پیام داده اگر  June عروسی بگیرم هستی؟

گفتم تایم امتحانامه آره ...

گفت پس دعوتی :)

حالا محدثه میگه منم میییییییاااااااام....

که من هنوزم و در من همیشه‌ وار تویی…

داریم با محدثه ویدیو کال حرف میزنیم،لپ لپ مثل تمام مدتی که برمی‌گردم خونه میاد و از کنارم تکون نمیخوره، محدثه داره قوربون صدقه اش می‌ره و شازده پسر هم خوشحاله...

حرف میزنیم موقع خدافظی میگه ولی نساء هیشکی شبیه لپ لپ با عشق نگاهت نمیکنه :)

# عنوان از حسین منزوی

هنوز دیر نیست... هنوز صبر من به قامت بلند آرزوست

بیست و شش سالگی با فکرا و نگرانی های جدید اومد سراغ من....

کلی فکر ، کلی مشکل، کلی راه حل ،در آستانه ی فارغ‌التحصیلی ،دغدغه ی معادل سازی و یا رشته ی تخصص ،وارد شدن به بازار کار یا انتخاب موقت یک کشور جدید یا حتی برگشت و کارکردن موقت به اینجا و کلی کلی....

از این فکرا که نیم گاهی به مامان و بابا و لپ لپ میندازم ،کم کم ردپای گذر عمر رو به وضوح توی مامان و بابا و حضور پررنگ نوجوونی رو توی لپ لپ میبینم...

بیست و پنج سالگی مثل برق و باد گذشت، بیست و شش سالگی پر فکر و عزیز امیدوارم میزبان خوبی برات باشم.

#عنوان از هوشنگ ابتهاج

"هر چه در فهمِ تو آید آن بُوَد مفهومِ تو"

امروز  مهمون یه جایی بوده و سخنرانی داشته، شب قبلش بهم گفته بود، نگران بود و استرس داشت ،میگم خانم دکتر استرس نداشته باش متن سخنرانیت رو بنویس و فردام خیلی محکم برو...

می‌نویسه تو روحیه ده منی، میگم میدونم که میتونی ، توم لطفا خودت رو باور داشته باش دختر گل...

عصری سارا یادآوری می‌کنه میگم به منم گفته نگران نباش از پسش برمیاد...

جلسه تموم شده ، راضیه :)

هر زنی باید خودش رو باور داشته باشه:)

#عنوان از عطار

آنکه دریابد چه میگویم ، کجاست....؟

الهه نوشته دلم نمیخواد چمدونم رو ببندم، اینجا خوبم حس میکنم کسایی هستن که چشم انتظارمن...

براش مینویسم پس حس میکنی اینجا ریشه داری ، توی ایران...

صبر میکنه ،فکر می‌کنه ....

تایپ میکنه آره اینکه اینجا خانواده دارم ، دوست دارم باعث میشه حس کنم اینجا ریشه دارم ...

می‌پرسه تو چی؟

براش اموجی لبخند میفرستم اما میدونم که راه طولانی در پیش دارم که ممکنه یه قسمتیش هم از این خاک بگذره اما طولانی خواهد بود....

#عنوان از فریدون مشیری

به وقت تولد بیست و شش سالگی

با مریض شدن یهویی مامان تعطیلات بین دو ترم رو برگشتم ایران....

26سالگی با سرماخوردگی شدید مامان ، جوش ها و کج خلقی های دوران بلوغ لپ لپ و اولین زمستون بازنشستگی بابا و دور از شهر زادگاه گذشت.

همین قدر آروم:)