زنانه ترین ناگفته های حوا
زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...
زنانه ترین ناگفته های حوا
زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...درباره من
هیس......
اینجا حریم امن من است
تنها مخاطب خاص من خدایم است
من اگر عاشقانه مینویسم
نه عاشقم
نه شکست خورده
فقط مینویسم تا عشق یاد قلبم بماند
در این ژرفای دل کندن ها
و عادت ها
و هوس ها
فقط تمرین آدم بودن میکنم
همین.............
*****
زن است دیگر...
حسش را با موهایش نشان میدهد
حالش خوب باشد موهایش را رها میکند
غمگین که باشد با کش دارش میزند
با حوصله که باشد میبافد و میاراید
عصبانی که باشد جمعش میکند
دلش که میشکند
اولین چیزی که اضافیست موهایش هستند
بانوی سرزمین من،
موهایت همیشه رهااااااااااا.....
ادامه...
جا مانده ایم حوصله شرح قصه نیست....
مثلا من نشسته باشم و فکر کنم به اینکه کی دورتر وایستاده ؟
*عنوان از فاضل نظری
رسیدنم آرزوس!
با اینکه زود از خونه زدم بیرون اما به خاطر ترافیک دیرم شده!!
اونقدر رو مخ راننده رژه رفتم که فک کنم اگه تا دو دقیقه ی دیگه نرسم عملاً مرگ مغزی شه!! :/
Like stars on earth
با اینکه فیلم هندی دوس ندارم و نادرا حوصله میکنم نگا کنم باید بگم فیلم Like stars on earth رو بهتون توصیه میکنم :)
پایان خوب لازمه تا ته دلتون گرم شه با امید :)
یکی از همین روزها، دوباره به رویایت ، باز خواهم گشت. با گیسوانی خوشبخت تر از پیش
فردا شاید بروم
و به این زودی برنگردم
فقط؛ آب تنگ ماهی را عوض کن
و هر وقت قهوه خوردی
از یاد نبر،
ته فنجانت را نگاه کنی.
نیستم ، اما
قرارمان را فراموش نکن.
هرگز؛
بی من فروغ نخوان.
بی من عود نسوزان،
به کسی دل نبند.
عطرت را....
عطرت را حرام کسی نکن که من نیست.
بوسه ها و دعا هایت را
به چهار طرف
_ ومحض احتیاط _
به هشت طرف فوت کن.
یکی از همین روزها،
دوباره به رویایت ،
باز خواهم گشت.
با گیسوانی خوشبخت تر از پیش ...
#نیلوفر لاری پور
و ما همچنان دوره می کنیم ، شب را و روز را و هنوز را....
موهام رو خشک نمیکنم...
چایی دم میکنم...
بیسکوییت کاکائویی مورد علاقه ام رو میذارم کنارش...
لاک نسکافه ایم رو پاک میکنم و منتظرم چاییم خوش رنگ بشه...
یکی از چند شبکه ی اول یکی دیگه از کشورهای مجاور ِ شهر دانشجویی یه برنامه ی talk show داره... شاید تنها چیزی که الان حوصله ی تماشاش رو دارم...
بیرون پنجره بارون میباره...
خیابون خیسه...
مدام به خودم میگم زندگی ادامه داره و اگه چیزی قرار باشه اتفاق بیفته،میفته...
و میدونم که اینطوریه...
تا بالا اومدن خورشید چیز زیادی نمونده...
و این یعنی یه شروع دوباره...
یعنی زندگی ادامه داره....
*عنوان از احمد شاملو
در اندرونِ منِ خسته‌دل ندانم کیست که من خموشم و او در فغان و در غوغاست
بارون میباره :)
دلچسب عه...
شبیه چیزی که نمیدونم چیه اما میدونم هس ،بی سر و صدا اومده و الان هست :)
*عنوان از حافظ