زنانه ترین ناگفته های حوا
زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...
زنانه ترین ناگفته های حوا
زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...درباره من
هیس......
اینجا حریم امن من است
تنها مخاطب خاص من خدایم است
من اگر عاشقانه مینویسم
نه عاشقم
نه شکست خورده
فقط مینویسم تا عشق یاد قلبم بماند
در این ژرفای دل کندن ها
و عادت ها
و هوس ها
فقط تمرین آدم بودن میکنم
همین.............
*****
زن است دیگر...
حسش را با موهایش نشان میدهد
حالش خوب باشد موهایش را رها می‌کند
غمگین که باشد با کش دارش میزند
با حوصله که باشد میبافد و میاراید
عصبانی که باشد جمعش می‌کند
دلش که میشکند
اولین چیزی که اضافیست موهایش هستند
بانوی سرزمین من،
موهایت همیشه رهااااااااااا.....
ادامه...
روز جهانی زن...
چقدر خوب شد زن شدیم..
چقدر خوب شد زن شدیم!
کمد و اتاقمان را به هم می‌ریزیم و همه چیز را از اول سرجایش مرتب می‌گذاریم
آن وقت فکر می‌کنیم آماده‌ایم برای گرفتن تصمیمات بزرگ!
وسط غم‌بادهای روزانه شروع می‌کنیم به شستن ظرف‌ها و بازی کردن با کف روی سینک ظرفشویی،
تمام غم‌هایمان را همراه سرامیک‌ها آشپزخانه می‌ساییم و می‌ساییم و با قدرت‌تر می‌سایم،
جارو رامحکمتر روی فرش می‌کشیم و فکر می‌کنیم تمام خوره های فکریمان از لوله جارو بالا میرود،
دست به ساختن می‌زنیم،
شیرینی و کیک و غذاهای عجیب عجیب میپزیم و از خلق کردن‌هایمان حس بهتری می‌گیریم،
می‌نشینم برای مرتب کردن فکرهایمان رج به رج کامواها را همراه فکرها می‌بافیم!
دکور خانه را عوض می‌کنیم و تنهایی با کشیدن مبل‌ها خودمان را ازنفس می‌اندازیم و فکر می‌کنیم چه انتقامی!
بعد به جان خودمان و صورتمان و دستهای‌مان می افتیم.
داشتم فکر می‌کردم چه خوب است به جز پیاده رفتن و سیگار کشیدن‌های معمول مردها ما کارهای متنوع‌تری داریم برای مقابله با مشکلات.
چقدر خوب شد که زن شدیم.
واقعا چقدر خوب شد!
کوچولوی من....
همیشه به خاطر داشته باش، اصرار بر تداوم یک اشتباه؛ مثل قدم برداشتن در جاده‌ای پر از مذاب داغ است. عزیزم، هر جا که مطمئن شدی راه را اشتباه رفتی برگرد.
اگر مطمئن شدی در انتخاب رشته‌ی تحصیلی‌ات اشتباه کردی، تغییر رشته بده
اگر مطمئن شدی در انتخاب شغلت اشتباه کردی، استعفا بده
اگر مطمئن شدی در انتخاب همسرت اشتباه کردی، به زندگی با او خاتمه بده
نه خودت را تباه کن، نه دیگران را؛ بگذار همه چیز سر جای خودش باشد!
بگذار کسی که شایسته‌تر است روی آن صندلی بشیند و علم بیاموزد؛ بگذار کاری که تو با اکراه انجام می‌دهی، دیگری با عشق انجام دهد؛ بگذار کسی که مناسب همسر توست کنارش باشد.
بدبین مباش؛ دوست داری داستان آن مرد بومی و صدف‌های کنار ساحل را برایت تعریف کنم؟؟
"مسافری در کنار ساحل دور افتاده‌ای قدم میزد. مردی را در فاصله‌ی دور دید که مدام خم می‌شود وچیزی را از روی زمین برمی‌دارد و درون اقیانوس پرت می‌کند. نزدیک شد و دید که مرد بومی صدف‌هایی را که به ساحل میافتند در آب می‌اندازد.
رو به او گفت: صبح بخیر رفیق، خیلی دلم می‌خواهد بدانم چه می‌کنی؟
مرد پاسخ داد: این صدف‌ها را داخل اقیانوس می‌اندازم . الان موقع مد دریاست؛ مد این صدف‌ها را به ساحل آورده است، اگر آن‌ها را داخل آب نیندازم از کمبود اکسیژن خواهند مرد.
او در پاسخ مرد گفت: دوست من! حرف تو را می‌فهمم ولی در این ساحل هزاران صدف وجود دارند. تو که نمی‌توانی همه‌ی آن‌ها را به آب برگردانی. خیلی زیاد هستند و تازه همین یک ساحل نیست.
نمی‌بینی! کار تو هیچ فرقی در اوضاع ایجاد نمیکند؟ مرد بومی لبخندی زد، خم شد و دوباره صدفی برداشت و به داخل دریا انداخت و گفت : برای این یکی اوضاع فرق کرد"
زندگی همین داستان است. اگر می‌خواهی دنیایت را تغییر بدهی از خودت شروع کن! دست کم اوضاع برای تو فرق خواهد کرد! نکند ترس از سرزنش کوته‌فکران مصمم به رفتنت کند! هرچه پیشتر بروی بازگشتت سخت‌تر خواهد بود.
عزیزم، بترس از روزی که دیگر پایی برای رفتن نداشته باشی...
با صبر من بازی نکن...
بعضی از آدما اصرار به نفهمیدن دارن!
بعضیا توهم خودبزرگ بینی دارن!
بعضیا منه خیلی بزرگی دارن!
بعضیا خیلی من من میکنن ولی نیم منم نیستن!
همین بعضیان که امروز یک ساعت تمام چرت و پرت میگن!
همین آدمان که نمیفهمن این ملایم بودنت واسه خاطر این چندماه احترامیه که نسبت بهش داشتی!
همین آدما وقتی میبینن دیگه هشدار میدی که من صدام از صدات بلند تر مواظب لحنت باش!بازم فک میکنه ترسیدی واسه همینم با انگشت بهت اشاره میکنه!
همین منه ساکتم دیگه مراعات استادش رو نمیکنه و منه خود شیفته رو با یه صدای بلندتر ولی با اون ادب میشونه سرجاش!
تا جایی که طرف یه عقب گرد میکنه و لال مونی میگیره و دیگه آروم حرف میزنه!با یه صدایی شبیه غرغر!
بهش گفتم پا رو دمم نذار که بد جونوری میشم....
فعلا به احترام استاد کاریش ندارم ولی بخواد پرروبازی دربیاره بلدم چطوری بشونمش که دیگه نتونه از جاش پاشه...
تا حالا بشر از این خودشیفته تر ندیده بودم!
فقط میتونم بگم خدا هدایتت کنه...
+با صبر من بازی نکن!
یادت باشد زمستان شمشیر دولبه است . همان قدر که میتواند سفید و یکدست و رویایی باشد میتواند سرد و تاریک و ترسناک هم باشد.
باریدن برف زیباست اما میتواند باعث یخ زدن هم بشود. یادت باشد خورشید هست اما رنگ و رو رفته و نخ نما شده.ماه هست اما پشت مه و ابر. یادت باشد من زمستانم. من خودِ خودِ زمستانم! با صبر من بازی نکن! بگذار همان بارش آرام و رویایی بمانم. بگذار همان زمین یکدست سفید شده بمانم. تبدلیم نکن به تکه های تیز یخ.نگذار ریشه های گیاهان را که نه ریشه های تو و خودم را بخشکانم. با .صبر .من. بازی. نکن.با .صبر من. بازی. نکن. با .صبر. من .بازی. نکن. با .صبر .من .بازی. نکن.!
یک راند دیگر مبارزه....
به آدمایی که تو تاریکی شب مشغول خریدن نگا میکنم،فقط نگا میکنم و تو دلم دارم خودمو دعوا میکنم....دارم بهش یادآوری میکنم که زندگی هر کسی بازتاب اعمالشه...نه کمتر نه بیشتر....