نه مژده ای 

نه مسیحا نفسی 

و نه  آمدنی!

این شد که به فال بی اعتقادم......

خیلی وقت است دستهاییم را با لیوان چاییم گرم میکنم

این اوج تنهاییست.........

چمدانم بلاتکلیف است،

نه کسی میگویید بیا،

نه کسی میگویید "نرو"

سلام به دنیای مجازی.....

اینجا قراره  بشه یه دفتر مجازی برای من و حرفام برای فکرام،قراره پر شه از نوشته هایی از جنس من از جنس یه دختر بهمنی.....

گاهی قراره از شادیام بنویسم گاهی از غمام.....گاهی لبخند و گاهیم گریه هام،خلاصه یه آدم معمولیم با دنیایی از جنس خودش با حرفایی از جنس خودش.....

خط خطیام رو اینجا مینویسم،خلاصه ی تمام این چند خط اینه که توی سکوت اینجا سعی میکنم دوباره خودمو بشناسمو بسازم،دارم سعی میکنم دوباره روی پاهام وایستم،یه مدته کنترل زندگیم از دستم خارج شده،حال و هوام حال و هوای یه آدمیه که از یه طوفان بزرگ نجات پیدا کرده و گیجو ویج متوجه خسارتایی که این طوفان بهش زده شده،دارم سعی میکنم به زندگیم نظم بدم،تمام تلاشمو میکنم که از نو بسازم،همین....

اگه دوست داشتید نظر بذارید خوشحال  میشم....

با آرزوی بهترین ها.....