زنانه ترین ناگفته های حوا

زنانه ترین ناگفته های حوا

زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...
زنانه ترین ناگفته های حوا

زنانه ترین ناگفته های حوا

زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...

همیشه که نباید حرف زد،

                                         ...گاهی باید سکوت کرد...

حرف دل که گفتنی نیست،

                                        ...باید آدمش باشد...

کسی که با یه نگاه کردن به چشمانت،

                                       ...تا ته بغضت را بخواند...

                                                                                                 خدایا این روزها میگذرند،

                                                                                           اما من از این روزها نمیگذرم...

تنها که میشم خودمو بغل میگیرم تا از بی کسی نترسم...

خدایا...

از تجربه های تنهاییت برایم بگو...

                                                                          ....این روز ها سراپا گوشم...

دلم نه عشق میخواهد

                                       نه احساسات قشنگ

 نه ادعا های بزرگ

                                     نه بزرگ های پرمدعا


دلم فقط یک دوست ساده میخواهد

                                   که بشود حرف زد و پشیمان نشد!

                                     


یه چندسالی میشه که دیگه اصلا تابستونا رو دوست ندارم،

شاید امسال سال آخری باشه که این حسو دارم!شایدم نه!

سه چهار سالی میشه که این تابستونا منو تا مرز دیوونگی میبرن،

همیشه از بلاتکلیفی و بی خبری بدم میاد و این اتفاق تمام و کمال توی تابستون برام میفته!

امسالم از این قاعده مستثنا نیس!

حس بدیه که بدونی زندگیت رو هواس....

اینکه ندونی کی قراره به مقصد برسی....

اینکه اصلا با زندگیت چند چندی؟

فعلا منتظرم این روزای آخرم بگذره تا مرداد....

مرداد میشه درست وسط این بلاتکلیفی!

اما به این روزا ترجیحش میدم!

فعلا باید صبر کرد،فقط صبر.....

میشنوی صدایم را؟

آی مهربانی که آن بالا نشسته ای

راه بندگی ات را گم کرده ام

ردی،نشانی

راه بلدی،چیزی

برایم نمی فرستی؟؟؟؟