باید یک اتاقی میبود برای وقت هایی که ترافیک فکرهای توی سرت زیاده و صدای خودت بین اون شلوغی گم میشه...
باید یه اتاقی میبود که همه ی اون فکر ها رو میذاشتی توو اون اتاق تاریک و درو میبستی و میرفتی سراغ کارات و هر وقت که نفس تازه میکردی برمیگشتی تا باهاشون رو درد رو شی....
#عنوان از شمس لنگرودی