شبیه کودکے پیش رفیقانش زمین خورده درونم بغض بـےرحمےستـ؛، اما کم نیاوردم...

کاش یکی به من بگه چته... 

بر عکس خودت که کم حرفی چشمات پر حرفه... 

خودت کمک کن... زور من تنهایی نمیرسه... یا اگرم بشه اون موقع من خستم از بس زور زدم تا بخونمت... 

مثل من که به تو کمک میکنم برای شناختنم توم کمک کن.... 

ضررت به من نمیرسه... با خودت نامهربونی همین منو میرنجونه لجباز فروردینی! 

*عنوان از سید‌سعیدصاحب‌علم