و ما همچنان دوره می کنیم ، شب را و روز را و هنوز را....

موهام رو خشک نمیکنم... 

چایی دم میکنم... 

بیسکوییت کاکائویی مورد علاقه ام رو میذارم کنارش... 

لاک نسکافه ایم رو پاک میکنم و منتظرم چاییم خوش رنگ بشه... 

یکی از چند شبکه ی اول یکی دیگه از کشورهای مجاور ِ شهر دانشجویی یه برنامه ی talk show داره... شاید تنها چیزی که الان حوصله ی تماشاش رو دارم... 

بیرون پنجره بارون میباره... 

خیابون خیسه... 

مدام به خودم میگم زندگی ادامه داره و اگه چیزی قرار باشه اتفاق بیفته،میفته...

و میدونم که اینطوریه... 

تا بالا اومدن خورشید چیز زیادی نمونده... 

و این یعنی یه شروع دوباره... 

یعنی زندگی ادامه داره.... 

*عنوان از احمد شاملو