شانه هایت دم صبح خنکایی دارد که سر ِداغِ مرا . مرهم از اوست..

عزیزجون برام آلبالو آورده... 

همون آلبالو هایی که از درخت ِ خونه ی شهر زادگاه ،هر سال براش میبرم و اونم میذاره توو فریزر که یخ بزنه و برای سال بعد آماده شه :)

بارون نم نم میزنه :)

نشستم توو حیاط بزرگ خونه ی عزیزجون و از بادی که به صورتم میخوره ،کیف میکنم :)

لوسی می ،دور حیاط میدو عه ...

بعد دوباره برمیگرده سمتم و آروم و ساکت میشینه ،بی اینکه اعتراضی داشته باشه :)

پسر کوچولو از اینکه بعد مدت ها مهمونی های خانواده ی مادری شروع شده کیف میکنه :)

روزا زود زود میگذرن... 

اینکه موقع درس خوندن زندگی عادی بود یا این روزای بدون درس ،نمیدونم! 

هنوزم نمیدونم زندگی عادی کدومه! 

اما این روزا رو دوس دارم :) 

*عنوان از سید علی میرافضلی