دلم گرفته درست مثل لک لکی که بال هایش را برای کوچ امتحان می کند

باید بروم.... باید بلند شوم و حرکت کنم.... انقدر بدوم که دست افسردگی به من نرسد...

 وقتی بنشینی و ساعت ها فکر کنی انگار خودت به افسردگی خوشامد گفته ای ، برایش چای ریخته ای و مهمانش کرده ای .... حتی وقتی خودش خواسته که از پیشت برود، دنبالش کرده ای و گفته ای: تشریف داشتید..... افسردگی هم با کمال میل برگشته و شروع کرده به خوردن باقی مانده ی روح و قلبت... 

حرکت کن.... افسردگی حوصله ی دنبال کردن را ندارد... حرکت کن...