یک فنجانِ گرم،مهمانِ من باش،جایش تمامِ زمستان را،سر میکشم!...

کلاس دارم... 

هدفون توو گوشمه... آهنگ درد عمیق خواجه امیری رو رد میکنم و آهنگ Angel by the wings رو پلی میکنم ، 

Here they come, oh

Take an angel by the wings Beg her now for anything 

Beg her now for one more day 

Take an angel by the wings 

Time to tell her everything 

Ask her for the strength to stay

(ببین دارن میان،

یه فرشته رو از بالشهاش بگیر،

بهش التماس کن هر چى میخواى 

بهش براى یک روز دیگه التماس کن

یه فرشته رو از بالهاش بگیر

وقتشه همه چیز رو بهش بگى

ازش قدرت موندن بخواه)

سرم رو بلند میکنم و قدمام آروم تر میشه... 

وایمیستم و دوباره میخونمش... 

"به افراد نیازمند نان رایگان داده میشود "

یه مغازه ی کوچیک که توش انواع اقسام نونا ،کیکا و پیراشکیا هس... 

تازه اومده این محل... 

ناخودآگاه یه لبخند میشینه رو لبام... 

دوباره زمزمه میکنم 

"به افراد نیازمند نان رایگان داده میشود "

هنوزم دلای مهربون میتپن... 

هنوزم کسایی هستن که اندازه ی وسع شون کمک میکنن... پس دنیا هنوزم چیزای قشنگی داره ...آدمایی که دلت رو گرم کنن... 

من خانه ام را پر از رنگ می کنم 

پر از عطر زندگی 

گل میخرم

 نان گرم می کنم 

شعر مینویسم

 و باور میکنم کلام فروغ را:

زندگی یعنی همین بهانه های کوچک خوشبختی ...