جان ببر آنجا که دلم برده ای...

نمیدونم تا حالا توو اینستاگردیاتون پیج هایی رو دیدن که متعلق به خانم هایی  ِ که هم شاغلن و هم مادر... 

مادرای جوونی که شاید نهایتا 32-33سالشون باشه که البته بیشترشون جوون ترن... 

تقریبا همه ی اونایی که من دیدم چهار پنج تا بچه داشتن :)

نه اضافه وزنی ،نه کلافگی از دست بچه ها ،نه عقب موندن از کارشون ،نه بی برنامگی توو کارای خونه ،نه نرسوندن ناهار و شام... 

عکسا کلا عکسایی  ِ که حس زندگی توش موج میزنه... از همینایی که خوب بلده حال من یکی رو خوب کنه ^_^

پدر و مادر و بچه ها با هم ،کنار هم ،یا مشغول بازی با همن ،یا دست جمعی آشپزی میکنن ... 

خلاصه توو هر عکسی اون گرما و حس خوب خانواده ،خوشبختی ،از همون قابا میاد و میریزه توو دلت :)

بچه ها با حیوونا دوستن ،سگ ،گربه ،خرگوش ،گل و گیاه ها... 

بازی های بچگونه ،همبازیا :)

خونه ها از جنس همون خونه خارجیاس که توو فیلماشون هس... 

از همون خونه های بزرگ با سقفای شیرونی... با فضای سبز کوچیک جلوی خونه... تراسای چوبی،صندوق پستی سفید رنگ :)

دیدن اینجور پیجا حالم رو خوب میکنه :)

هر آدمی یه تصوری از آینده ،از خانواده داره... خانواده ای که یه روزی قراره خودش تشکیل بده... 

تعریف منم از خانواده همینه... 

اینکه بی دغدغه ی خوب یا بد شدن  عکسا فقط بیای و از ته دل بخندی... 

دلت گرم این با هم بودن باشه... 

یه خانواده ی پرجمعیت ،توو یه خونه ی شیرونی و بزرگ که تراسش پر از گلدونای رنگارنگ ِ ،صدای خنده ی بچه ها ،بازی شون ،دعوا شون ،بوی تن شون :) بالا رفتن از سر و کول پدرشون ،کاری که وقتی من بچه بودم میکردم و حالام پسرکوچولو  :)

بوی غذای خونگی ،بوی کیکایی که مخصوص عصرونه اس.. 

از نظر من هر خونه ای باید حیوون خونگی داشته باشه :)

حیوونا دوستای خوب آدمان... محبتشون صادقانه اس ،خوب به حرفایی که وقتای بی حوصلگی خر گلوتو میگیره گوش میدن ،بی هیچ اعتراضی :)من امتحان کردم ،شمام امتحان کنین :)

خونه باید به معنی واقعی کلمه خونه باشه ،یه تیکه از بهشت که فقط مال توعه... 

توش کسایی زندگی میکنن که دوسشون داری ،که دوست دارن :)

توش باید زندگی جریان داشته باشه...