همیشه بهترین ها، همان هایی ست که هنوز رخ نداده اند. همیشه بهترین شعر، شعری ست که ننوشته ام. بهترین کار، کاری که هنوز دستی سویش دراز نکرده ام. هنوز هم بهترین بوسه، بوسه ای ست که از معشوقم نگرفته ام. هنوز هم بهترین مرگ، مرگی ست که به آن فکر نکرده ام. همیشه بهترین ها، آن سوی آرزوهایم ایستاده اند.
همیشه بهترین ها، در حوالیِ رویا پرسه می زنند. همیشه بهترین ها، زمانی رخ می دهند که بهترین نیستند. زمانی که دستانت به گریه می افتند. زمانی که موهایت می ریزد. دانه دانه ریش هایت سفید می شوند. زمانی که زخمت، التیام را التیام بخشیده است.
- سیدمحمدمرکبیان