لبخند بزن ،زندگی همین است...

زندگی همین است.

دوست داشتنی‌ها را از دست بدهیم تا معنی دوست داشتن را بفهمیم.

در سرمای جانسوز زمستان، دست در جیبمان کنیم تا از گرمای آن – که ناشی از هیچ چیز جز گرمای تن خودمان نیست – لذت ببریم.

در یک روز ابری غم آلود، لبخند یک رهگذر ناشناس را ببینیم تا به ارزش یک لبخند، در لحظات بی حوصلگی پی ببریم.

زندگی تحمل بار سنگین دنیا، روی شانه‌های خسته‌ ماست. طوری که هر لحظه احساس کنیم شاید این بار، بشکنند.

زندگی همین اشتباهات و گناهان و بی عدالتی‌هاست – که انگار هر روز هم بیشتر می‌شوند!

زندگی همین است.

نبرد برای اینکه درست بمانی، وقتی که همه چیز، خطا کردن را توصیه و تجویز می‌کند.

اینکه خوب باشی. وقتی که هیچ منطقی، خوب بودن را توجیه نمی‌کند.

اینکه راضی باشی. نه چونکه اوضاع خوب است. بلکه چون «باید» راضی باشی.

و بخندی، وقتی که می‌دانی حتی برای «گریه کردن بی حساب» هم، حق داری.

زندگی همین است.

آسیب دیدن، نا امید شدن، رنج کشیدن، کار کردن، گریه کردن، تحسین کردن.

زندگی همین است.

تجربه‌ای با طعم خاص.

هدایت یک کشتی در دریایی طوفانی.

به امید رسیدن به مقصدی برای آرامش.

برای کشف جزیره‌های کشف نشده.

و البته، وقتی که در آخر به هیچ کدام هم نرسیدیم،

لبخندی از رضایت که به هر حال: قایقران ماهری شده‌ایم…

ریچل گودریچ – لبخند بزن، زندگی همین است!