با صبر من بازی نکن...

بعضی از آدما اصرار به نفهمیدن دارن!

بعضیا توهم خودبزرگ بینی دارن!

بعضیا منه خیلی بزرگی دارن!

بعضیا خیلی من من میکنن ولی نیم منم نیستن!

همین بعضیان که امروز یک ساعت تمام چرت و پرت میگن!

همین آدمان که نمیفهمن این ملایم بودنت واسه خاطر این چندماه احترامیه که نسبت بهش داشتی!

همین آدما وقتی میبینن دیگه هشدار میدی که من صدام از صدات بلند تر مواظب لحنت باش!بازم فک میکنه ترسیدی واسه همینم با انگشت بهت اشاره میکنه!

همین منه ساکتم دیگه مراعات استادش رو نمیکنه و منه خود شیفته رو با یه صدای بلندتر ولی با اون ادب میشونه سرجاش!

تا جایی که طرف یه عقب گرد میکنه و لال مونی میگیره و دیگه آروم حرف میزنه!با یه صدایی شبیه غرغر!

بهش گفتم پا رو دمم نذار که بد جونوری میشم....

فعلا به احترام استاد کاریش ندارم ولی بخواد پرروبازی دربیاره بلدم چطوری بشونمش که دیگه نتونه از جاش پاشه...

تا حالا بشر از این خودشیفته تر ندیده بودم!

فقط  میتونم بگم خدا هدایتت کنه...

+با صبر من بازی نکن!

یادت باشد زمستان شمشیر دولبه است . همان قدر که میتواند سفید و یکدست و رویایی باشد میتواند سرد و تاریک و ترسناک هم باشد.

 باریدن برف زیباست اما میتواند باعث یخ زدن هم بشود. یادت باشد خورشید هست اما رنگ و رو رفته و نخ نما شده.ماه هست اما پشت مه و ابر. یادت باشد من زمستانم. من خودِ خودِ زمستانم! با صبر من بازی نکن! بگذار همان بارش آرام و رویایی بمانم. بگذار همان زمین یکدست سفید شده بمانم. تبدلیم نکن به تکه های تیز یخ.نگذار ریشه های گیاهان را که نه ریشه های تو و خودم را بخشکانم. با .صبر .من. بازی. نکن.با .صبر من. بازی. نکن. با .صبر. من .بازی. نکن. با .صبر .من .بازی. نکن.!