عزیزم خودآزاری ندارم.....

«زن ها نمی روند

تنها از هر آنچه که هست

دست می کشند!»

سه سطر شروع این شعر را من نگفته ام

گاه اما

مات می مانم

از اینکه چطور مردانی هم هستند

که اینهمه زنانه می فهمند!

مثلا همین ایلهان برک*

و تو چه بی اندازه فقط مردی!

آنقدر مرد

که نمی بینی چقدر "زنانه مرد بودن" می خواهد

ترکیبی را به دوش کشیدن:

از نگرانی های مادرانه ام

که چه می خوری؟

کِی می خوابی؟

هوا سرد است؟

از بی قراری های زنانه ام

که بی بازوانت شب ها سر نمی شوند

که با زن دیگری نباشی یکوقت

که اصلا دوستم داری؟

داشتی...؟!

و از بی تابی دخترانه ام

که برای کی لوس شوم حالا؟!!

تو آنقدر زنانه نمی فهمی

که نمی بینی چقدر مرد بودن می خواهد

مادری را

زنی را

دختربچه ای را

هر سه را با هم در رحم ات بزرگ کنی

و اخم نکنی

و خم نشوی

و اتاق را که مرتب میکنی

میز را که می چینی

زل بزنی به گوشی ات...

زل بزنی به گوشی ات...

زل بزنی...

بزنی...

و هنوز دوستش داشته باشی

و دست بکشی!

عزیزم

خودآزاری ندارم

مردانه زنم!

"مهدیه لطیفی"