در یک عصر سه شنبه ی پاییزی...

شاید من و تو 

روزی از کنار هم گذشته ایم 

کسی چه میداند!!!

مثلا در همان چهار راهی که کنارش گلفروشی است

شاید ناخودآگاه به هم تنه زده باشیم و با شرمندگی از هم عذر خواهی کرده باشیم

یا در مترو حتی

انگار کرده ای خسته ام و جایت را به من بدهی 

شاید من و تو 

پیش از این بارها و بارها از کنار هم گذشته باشیم

بی آنکه بدانم نامت چیست

یا آنکه از تمام کتاب های دنیا کدام را بیشتر خوانده ای

قدم زدن زیر باران را ترجیح میدهی یا با چتر 

یا بیشتر دوست داری از پشت پنجره ی یک ساختمان بلند نظاره گرش باشی

و حتی نمیدانستم که ممکن است گاهی در ماشین به جای ضبط رادیو گوش دهی

شاید من و تو 

در یک عصر سه شنبه ی پاییزی از کنار هم گذشته باشیم

و من اصلا خبر دار نشوم که سرت به شدت درد میکند

و حتی گوشه ی پلک راستت گاهی میپرد

می دانی؟

اینکه شاید دقیقه ها،کنار هم،روی صندلی سینما نشسته باشیم،بی آنکه بدانیم،

فاجعه است!!!....

یادم باشد وقتی خواستم دفعه ی بعد در پیاده رو از کسی ساعت بپرسم،

خوب چهره اش را به خاطر بسپارم

شاید  من و تو 

در یک کوچه ی تاریک از کنار هم گذشته باشیم

و من حتی به مخیله ام هم خطور نکند که آهنگ مورد علاقه ی تو 

همان است که من روز و شبم را با آن میگذرانم

و به هیچ وجه،ندانم...دلت تنگ شده است!!!

شاید من وتو

روزی از کنار هم گذشته ایم کسی چه میداند!!

اما....لطفادفعه ی بعد

آن کراواتی که برای تولدت خریده بودم را ببند...

"مانا"