زنانه ترین ناگفته های حوا

زنانه ترین ناگفته های حوا

زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...
زنانه ترین ناگفته های حوا

زنانه ترین ناگفته های حوا

زندگی مرا بارها و بارها درهم کوبید،اما صدای شکستنم را کسی نخواهد شنید،این منم قهرمان خودم...

یادت باشد جانم...

روزی...نزدیک و دورش را نمیدانم...

اما روزی مادر میشوم بی شک

دختر بشود یا پسر نمیدانم

فرقی هم نمیکند به حال نامه ام

برایش یک نامه مینویسم اینگونه باشد:

عزیز تر از جانم...سلام

امروز که این نامه را برایت مینویسم هنوز نیامده ای  به دنیای ما آدم ها...

هنوز آلوده ی رنگ به رنگی آدم ها نشده ای...

من کاری به کار آدم ها ندارم اما تو...

یادت باشد مسئولی...در برابر تک به تک لبخند و اشکی که

بر صورت کسی مینشانی،یادت باشد دلها پاکند هر چقدر هم

که کسی بخواهد پنهان کند و بگویید سنگ دل است

بدان پشت آن همه تظاهر دل گرمی میتپد

یادت باشد دست ها،سردی روزگار به حد کافی تنهایشان کرده

تو دیگر رهایشان نکن...

یادت باشد تنها ماندن هیچ خوشایند نیست...پس قلبی را 

هیچگاه تنها نگذار...

یادت باشد هیچگاه نگذاری لبخند کسی اشک تو،و اشک تو لبخند کسی باشد...

یادت باشد که یادت نرود

"دنیا را اگر قشنگ میخواهی،باید از قدم های خودت شروع کنی"

یادت باشد جانم...

 

"انسی نوشت"


نظرات 1 + ارسال نظر
mostafa چهارشنبه 11 شهریور 1394 ساعت 10:07 http://www.romeo1.blogsky.com

همیشه موندگارِ من سلام؛

غرور من که به مُلکِ سخن خدایی کرد

دریغ در طلب آشنایی با تو

وفا و عشق ترا

چون گدا، گدایی کرد! (حمید مصدق)



همیشه فکر می‌کردم

آدما همدیگرو واسه‌ی داشته‌های هم دوست دارن !

وقتی یه کم بزرگ شدم،

دیدم همه‌ی آدما خوب نیستن،

دیدم یه سِری از آدما رو نمی‌شه دوست داشت

نه به این خاطر که هیچی ندارن

به این خاطر که یه چیزایی دارن که نباید داشته باشن،

تا این که با تو آشنا شدم،

دیدم که انگار آدم‌ها همه مثل هم نیستن !

تو یه جورایی با همشون فرق داری !

احساس کردم میشه به خاطر نداشته‌هات دوست داشت !

میشه به خاطر نداشتن غرور دوسِت داشت !

آخه اصلاً خودخواه نبودی،

همیشه بقیه رو بالاتر از خودت می‌دیدی !

تو واسه من یه ماهی !

کاش همیشه توی تاریکیِ زندگیم موندگار باشی و بتابی !‌

ماه من دوسِت دارم.

متن ادبی خوبی بود...
اما همیشه باید به یاد داشته باشید که هیچ آدمی رو نمیشه صد در صد شناخت..
مشکل ما آدمها اینکه از طرف مقابل یه فرشته میسازیم و این باور غلط روزی که میشکنه هم ما و هم اون آدم رو رنجیده میکنه...
حقیقت اینکه ما همه انسانیم،خوب هایی داریم در کنار بدی هامون...
دنیای مجازی دنیای گذر... گذشتن از کنار هم...
تنهایی هایی که بدست ما ثبت میشن و بقیه هم میخونن و میگذرن...
توی این دنیا نباید ایستاد باید رفت چرا که حقیقت در دنیایی هستش که داریم زندگی میکنیم...
مثل همیشه زیبا نوشتید...
امیدوارم همیشه شاد و پیروز باشید دوست عزیز...

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.