متنی از تهمینه میلانی...

از همین امروز،وقتی بچه هایمان به مدرسه میروند،به ایشان بگوییم:

عزیزم!من نمیخواهم تو بهترین باشی،فقط میخواهم تو خوشحال و خوشبخت باشی...

اصلا مهم نیست که  همیشه نمره ی بیست بگیری،جای بیست میتوانی 16 بگیری اما از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببری...

عزیزم!از "ترین" ها پرهیز کن،چرا که خوشبختی جاییست که خودت را با کسی مقایسه نکنی...

حتی نخواه خوشبخت ترین باشی،بخواه خوشبخت باشی و برای این خواسته ات تلاش کن....همین...

یادمان هست که وقتی به دنبال پسوند "ترین" رفتیم،خوشبختی از ما گریخت...

از 19/75 لذت نبردیم،چون یکی  20 شده بود...

از رانندگی با پراید و ...لذت نبردیم،چون ماشین های مدل بالاتری در خیابان،در حال خود نمایی بود...

از بودن کنار عشقمان لذت نبردیم ،چون مدرک تحصیلی و پول توی جیب او کمتر از بسیاری دیگر بود...

همچنین از خانه مان،از شغلمان از در آمدمان،از خانواده و دوستانمان...

میخواهم بگوییم تحت تاثیر آموزه های غلط،بسیاری از ما فقط به "بهترین،بیشترین و بالاترین" چسبیدیم،

در نتیجه تبدیل به انسانهایی افسرده و همیشه نالان شدیم...