این چیست که چون دلهره افتاده به جانم؟ حال همه خوب است مَن اما نگرانم....

هر وقت به مرحله ای از زندگی رسیدین که هر کسی که از راه میرسه به خودش اجازه بده درباره ی شما و زندگیتون اظهار نظر کنه ،قطعا باید رفت یه گوشه و مُرد! 

آدم باید اونقدر برای خودش احترام قائل باشه که به خیلی از اون بعضیا بگه به شما چه ؟

گاهیم باید بری بشینی  یه گوشه و های های به حال تمام گیج بازیای خودت گریه کنی... 

گاهی باید بزنی توو گوش اراده ای که سست شده ،که اونقدر بی غیرت شده که بهت اجازه میده ثانیه به ثانیه قدم به قدم از مسیرت ،از هدفت دور شی... 

از یه جایی به بعد هر کسی باید بره دنبال زندگی خودش... 

باید پای تمام خطاهاش وایسته... 

از یه جایی به بعد فقط باید خودت باشی که میسازی یا خراب میکنی... 

از یه جایی به بعد باید فقط به خودت حساب پس بدی ،از خودت خجالت بکشی ،به خودت دلگرم باشی ،به امید خودت زندگی کنی ،به خودت احترام بذاری ،باید الویت خودت باشی ،بعدش میتونی بقیه رو هم دوست داشته باشی....